Mijn Moeder wordt 80 jaar.

No. 3                                                                                                      12 juni 2002
Mijn Moeder 80 jaar.
Binnenkort wordt mijn moeder 80 jaar. Nou ja, binnenkort 3 februari om precies te zijn. De welvaart heeft het  intussen zo goed met ons voor gehad dat we inmiddels geen cadeautje meer weten te verzinnen voor zo’n gelegenheid. Mensen raken al in paniek als je gewoon aan ze vraagt wat ze voor hun verjaardag willen hebben. Ze hebben gewoon alles al.
3 jaar geleden op 2 februari verging het me net zo.
Mijn moeder was jarig en ik had nog geen cadeautje gekocht. Sterker nog ik had geen idee wat ze eventueel leuk zou vinden. Ik vroeg nog aan m’n vrouw,”Weet jij niks voor m’n moeder haar verjaardag te verzinnen”?. “Nee hoor, het is jouw moeder had je er maar eerder aan moeten denken”. Nou daar kon ik het mee doen. Goede raad was duur en dus besloot ik maar achter de computer te gaan zitten en in een “leuk” briefje m’n moeder gewoon maar uit te leggen dat ik echt nog wel van haar hield maar geen cadeautje voor haar had kunnen vinden. Die brief, in een uurtje geschreven, hangt nu nog steeds bij mijn moeder aan de muur en bleek voor haar achteraf, het mooiste cadeau te zijn wat ik haar had kunnen geven. Ze heeft hem zelfs ingelijst en hangt aan de muur in de gang. En iedereen die bij haar op bezoek komt moet eerst die brief lezen voor dat ze überhaupt ook maar een kop koffie krijgen. Die brief wil ik u niet onthouden,. Hij heet “Mijn moeder wordt 77 jaar”, en hij luidt als volgt.
 
Mijn Moeder wordt 77 jaar.
Een bijzondere prestatie?. Ben je gek. Ouder worden doe je vanzelf. Leven dat is pas moeilijk. Een ermee leven wat dacht je daarvan. Ook niet makkelijk. Maar ouder worden, 77 jaar worden, dat is het makkelijkste van alles
Heb je daar ook zo’n hekel aan? De manier waarop mensen reageren op je bericht dat je al 77 bent. Die reactie. Zo van, “Zoho, jij hebt je langste tijd  gehad”. Of,  “Ja, ja, het gaat snel hoor”. En dan kijken ze je zo meewarig aan met een blik van, “Die maakt het ook niet  lang meer”,of  “Ik ben gelukkig nog jong”………………. wat ‘n onzin.
En dan die uitdrukking van “Je bent ‘n mens van alle dag”. Wat bedoelen ze daar nou in godsnaam mee?. Dat je plotseling dood zou kunnen neervallen?. Dat je met fluwelen handschoenen moet worden aangepakt?. Niet te hard schreeuwen hoor, voorzichtig hoor met d’r , maak  haar niet te druk”, en dan komt het weer, “ ‘t Is ‘n mens van alle dag”.
Ja, dan is het misschien ook uiteindelijk te begrijpen dat je problemen krijgt. Je gaat er zelf ook in geloven. Elk zweertje ziet eruit als kanker, je kan niet meer kakken zonder na afloop achterom te kijken of de kleur nog wel goed is, bij elk grieppie denk je dat je laatste uur is geslagen, en elke keer als je ‘s nachts is ‘n keer niet kan slapen loop je je de hele ochtend zwetend af te vragen wat je nou weer onder je leden hebt.
Nee, volgens mij moet je dat heel anders zien.
Je bent 77 jaar. Je hebt het zwaarste gedeelte van je leven al lang achter je. Je kan doen en laten wat je zelf wilt en hebt nog zeker een jaar of twintig de tijd om uit te slapen wanneer je maar wilt, je luistert naar muziek wanneer je maar wilt en, ook niet onbelangrijk, naar welke soort muziek, je gaat wandelen wanneer je er zin in hebt, beetje op familiebezoek maar niet te lang natuurlijk, je blijft thuis wanneer je wilt, je wast af wanneer je wilt, strijken, wassen, fietsen, kortom je leeft gewoon als God in Frankrijk en doet de dingen die je leuk vindt en wanneer je er zin in hebt. Zo bekeken is het ‘n godsgeschenk om 77 te worden, toch….. of niet dan.
Dus ma, ik zou zeggen geniet ervan, het mooiste gedeelte van je leven moet nog komen. In Weststellingwerf zouden ze zeggen, “ Dat mens springt nog over de stekken heen”. In gewoon Nederlands betekend dat, “ Die vrouw springt nog met gemak over ‘n hekkie”.
Tot slot zou ik deze wens willen uitspreken. Nog twintig mooie jaren toegewenst en geniet er met volle teugen van.
En daaronder had ik dan nog geschreven, “Iemand die (ook) bang is om oud te worden”.
Tja, de moraal van dit verhaal. Het zit hem dus niet in de grootte of de waarde van het cadeau. Vaak is gewoon zeggen wat je voelt belangrijker. “Ik hou van je”, “Je bent belangrijk voor me”, “Zonder jou is mijn leven een stuk minder plezierig”, dat soort dingen.
echt, probeer het maar is.
De Geitenbreier.