No. 5 26 juni 2002
Familie weekend
Afgelopen weekend was het weer zo ver. Familieweekend. Vooral als je lid bent van een wat grotere familie is dat altijd weer een van de hoogtepunten van het jaar voor mij. Stelt u zich eens voor 8 broers en zusters, 17 kinderen, 5 zwagers en schoonzusters, 4 vrienden en vriendinnen van kinderen en een kleinkind . 2 dagen bij elkaar op een boerderij ergens bij het Lauwersmeer. En dan waren er nog zo’n 14 man om uiteen lopende redenen er dit jaar niet bij. Een familie van totaal 45 mensen die eens per jaar twee dagen op elkaars lip gaan zitten.
Ik kan u verzekeren een betere manier om elkaar te leren kennen en weer eens bij te praten is er niet.
Een haast therapeutische bijeenkomst derhalve.
De eerste avond is altijd de zwaarste. Tot zes uur ‘s morgens kaarten, risken, monopoly en vooral slap ouwehoeren. En natuurlijk drinken. Kratten Heineken, liters wijn en campari bepalen het beeld van die eerste avond. De een stelt zich nog erger aan dan de ander en gek is nog niet gek genoeg. En lachen, lachen dat we doen op zo’n avond. Vooral de nieuwe vriendjes of vriendinnetjes van de neven en nichten weten niet wat ze zien en horen, tijdens zo’n familieweekend.
Niemand neemt dan ook zijn nieuwe vriend of vriendin mee als ze niet absoluut zeker zijn van elkaar. Heeft je vriendschap zo’n familieweekend overleeft dan blijven ze ook voor altijd bij elkaar. Sommige familie’s plannen zo’n weekend helemaal vol met verschillende activiteiten maar wij niet. We doen zo’n weekend gewoon waar we zin in hebben, trouwens waar haal je de energie vandaan na een avond drinken, praten, lachen en spelletjes doen tot soms 6 uur ‘s morgens?. Dit weekend was er dan ook nog de WK voetbal. 6 uur naar bed een paar uurtjes slapen en dan met z’n allen voor de buis naar Zuid Korea kijken. Zuid Korea tegen Spanje leuk. Geluid uit want commentaar kunnen we zelf wel geven. Het leuke is ook dat er altijd wel iemand voor de Spanjaarden is en dan is het des te leuker als Korea uiteindelijk nog wint ook. ‘S middags sof ballen. Een tweetal nichtjes hadden voor knuppels en ballen gezorgd compleet met handschoenen voor iedereen. Zelfs de kleintjes van 10 en elf jaar deden mee. En fanatiek!. U moet niet denken dat we die dan maar even lieten winnen. Nee, het zweet op de kop en meppen maar. De uitslag weet ik niet meer maar leuk was het wel. Natuurlijk kwam niet iedereen er zonder kleerscheuren van af. Een van de kinderen ging door z’n enkel en moest naar de plaatselijke dokter. Inmiddels zit die thuis tot z’n knieën in het gips. Ik bedoel maar, hoezo fanatiek. De vrouwen hadden de hele middag gefröbeld en een bizarre verzameling hoeden was daarvan het resultaat. Natuurlijk moest dat dan weer op de foto en tegenwoordig moet dat dan digitaal. De digitale camera’s zijn zo’n weekend een onmisbare schakel en er wordt dus geklikt en geflitst dat het een lieve lust is. De rest van de dag doet iedereen waar die zin in heeft en ‘s avonds met z’n allen Chinezen. U zou dat zooitje ongeregeld eens moeten zien schransen.
De vla en de champignons vliegen je om de oren. De avond wordt weer gevuld met spelletjes waarbij sinds jaar en dag het “Zwikken”veruit favoriet is. Voor de mensen die geen idee hebben wat dat is. Zwikken is een kaartspelletje om geld en ook dat wordt meestal met het mes op tafel gespeeld. Zondagochtend keert de rust een klein beetje terug. Iedereen is dan doodmoe van de “zware”nachten daarvoor en meestal wordt die laatste dag doorgebracht op een gezellig terrasje in de buurt met een zwembad bij de hand voor de kleintjes. Om een uur of vijf nemen we dan weer afscheid van elkaar en gaat iedereen weer naar huis om daar verder bij te komen van alle emotie’s. De meeste hebben geen stem meer over na de vele pakjes sigaretten en de vele flessen drank en verlangen maar naar een ding. Een nacht gewoon slapen, op een normale tijd naar bed en zonder kater opstaan. Toch zouden de meesten zo’n weekend voor geen goud willen missen al was het alleen maar om het feit dat het gewoon lekker is eens een weekend volledig uit de band te springen, gewoon te doen waar je zin in hebt, en het slechtste in jezelf naar boven te halen. Heerlijk gewoon. Ik kijk al weer uit naar het volgende jaar. 25 jaar doen we dit nu al en voor de meesten verveeld het nooit. Alhoewel iedereen het er over eens is dat ruim twee dagen wel de limiet is wat een mens kan verdragen. Wat dat betreft staat ons in 2003 een krachtproef te wachten. Het plan is dan een bus te huren en 1 week lang met z’n allen op wintersport te gaan. De plaats en de tijd hebben we nog niet bepaald. Maar zeker is dat het bewuste dorp nooit meer hetzelfde zal zijn na ons vertrek. Leuk, maar ik neem het zekere voor het onzekere en plak er minimaal een week vakantie achteraan.
De Geitenbreier
